Boeit mij het ?

Ik hou van slanke vrouwen. Sorry, maar het is niet anders. Noem mij maar oppervlakkig. Het schoonheidsideaal van 90-60-90 appelleert mijn hele leven al en dat zal ook wel zo blijven.

Ik ben in de gelukkige omstandigheid dat ik een prachtige vriendin heb, met een zeer goed figuur, maar een foute kuitmaat. Een foute wat? Precies. Dat had ik aanvankelijk ook.

Ik ben inmiddels thuis in de vaktermen van het bedrijf Duoboots in Amsterdam. Een schoenenzaak die perfecte laarzen levert. De laars die altijd past. Ik werd gisteren door mijn vriendin geconfronteerd met een e-mail waarin gesteld wordt dat de prijzen met 50% zijn gedaald in de uitverkoop en ik dacht laat ik daar eens over schrijven op mijn blog.

Wat verkopen ze? Laarzen en schoenen. Dat laatste is niet echt relevant vind ik, want lage schoenen zijn meestal wel haalbaar voor iedereen, maar waar het allemaal om draait zijn de laarzen. Ze verkopen passende laarzen. Voor nagenoeg iedereen.

Laarzen die niet aansluiten bij de kuiten zijn namelijk not done. ‘Style is nothing without fit’ is de slogan van Duo Boots en ik moet zeggen dat ik sinds ons eerste bezoek aan de zaak in Amsterdam,  ben gaan letten op vrouwen met laarzen. Passen de laarzen wel? Sluit de ‘schacht’ (vakterm) van de laars wel aan, bij de kuit? Die behoort namelijk goed aan te sluiten en dat is in veel, heel veel gevallen niet het geval zo blijkt. Vandaar dat vrouwen praten in termen van; ‘ik kan de juiste laarzen niet vinden’.

Je moet namelijk binnen het zeer beperkte laarzenaanbod in de doorgaande schoenenzaak maar afwachten of je laarzen ziet die je leuk vindt. Dan volgt daar het moment. De verkoopster haalt de laarzen in de maat van je vriendin en je vriendin stelt vervolgens zuchtend vast dat er meer dan genoeg ruimte zit tussen de schacht van de laars en haar kuit om nog een kuit kwijt te kunnen. Gedesillusioneerd loopt je vriendin de winkel uit, zuchtend over haar falende kuitmaat. Dat ritueel hebben we talloze malen meegemaakt. Als je iets NIET wilt als vriend, is het je vriendin zien twijfelen over fysieke aspecten van haar lichaam. Al helemaal niet als het een vriendin is die normaal gesproken nooit klaagt en zich niet bezig houdt met falende aspecten van haar lichaam.

Voor die categorie vriendinnen (en vrienden met geld) is er een prijzige, maar perfecte oplossing; Duoboots. Het concept is geniaal. In het enige filiaal in Nederland en omstreken (de clientèle komt vanuit het verre (!) buitenland zo werd ons verteld) hebben ze de gehele collectie laarzen, in alle maten per laars. Dat klinkt al goed. Maar nu komt het. Ze hebben ook per maat, alle kuitomtrekken die menselijkerwijs acceptabel zijn. Dat wil dus zeggen dat je niet meer afhankelijk bent van de pasmaat. Want de juiste schoenmaat en de juiste kuitmaat is altijd aanwezig. Dat wil dus inderdaad zeggen dat je alleen maar hoeft te kijken welke laars je mooi vindt, je schoenmaat doorgeven, je kuitmaat op laten meten en de verkoopster haalt jouw perfecte paar zo uit de voorraad.

Dat werkt dus ook geniaal. Werkelijk. Ik bedoel het eerste paar dat aangereikt wordt zit gelijk custom fit. Perfect gewoon. Met een stralende vriendin als resultaat. Zoals Visa zegt; onbetaalbaar. Zoals mijn Visa overzicht later zei; betaalbaar, maar wel prijzig. Een paar knappe laarzen kost zo’n € 180 tot ruim € 200 euro en we namen twee paar mee. Tja.

Die winkel instappen betekent nagenoeg altijd scoren. Voor de oplettende lezers onder ons, die zich afvragen hoe groot die voorraad wel niet moet zijn, heb ik ook het antwoord. Ze hebben van ieder paar iedere maat en iedere kuitmaat daar weer van, maar slechts 1 paar in voorraad. Om te passen. Je krijgt de laarzen dus ook niet mee. Je past ze, je rekent ze af en binnen een week heb je een nieuw paar doorgaans thuis, afhankelijk van of het centrale magazijn de laarzen heeft liggen. Kan ook langer duren dan dat, kan ook korter duren dan dat. Binnen twee werkdagen hadden we ze binnen.

Hoe is kwaliteit? Prima. Het zijn laarzen van een niet bekend merk, maar zijn wel duurzaam vervaardigd. Je koopt echt geen troep en mijn vriendin is nu, drie maanden later, nog steeds zeer tevreden over de pasvorm en de kwaliteit. Zo tevreden dat ik blijkbaar nu in de ‘uitverkoop’ mijn pinpas weer mag trekken zo lees ik gisteren via de mail. Overigens stromen de bezoekers daar de hele dag binnen, in dat kleine pandje in Amsterdam. Ze staan soms buiten in de regen te wachten tot ze naar binnen mogen, aldus de verkoopster. Hoezo recessie?

Kun je dus niet slagen voor een paar passende laarzen? Geef Duoboots dan absoluut een kans.

Ik kocht dit boek in eerste instantie met de verwachting dat ik meer zou gaan begrijpen van mijn eigen vriendin. Ik ben zelf iemand van orde en netheid en mijn vriendin is dat…. niet. Zou er achterliggende gedachte zijn achter onopgeruimd zijn? Zouden er voordelen zijn aan ongestructureerd zijn en belangrijker nog; zou ik mijn vriendin daarmee beter begrijpen?

Het boek roept na het lezen van een aantal recensies blijkbaar verschillende verwachtingen op en dat verklaart misschien ook waarom het boek de mijne niet inlost. De vragen over de ondoorgrondelijke beweegredenen van mijn rommelige partner worden summier beantwoord. Het boek gaat namelijk niet op alle facetten in die je bij dit onderwerp kunt verzinnen.

Het boek ‘A Perfect Mess’, door E. Abrahamson en D.H. Freedman grossiert in voorbeelden van de voordelen van het niet-structuur denken. Het is een boek dat vooral tracht aan te duiden dat we zonder artistiek, flexibel en onconventioneel denken een hoop kansen laten liggen. Er worden voorbeelden gegeven van successen die voortkomen uit het niet plannen, het niet beheersen en het niet controleren van zaken. Een aantal voorbeelden daarvan zijn interessant, een aantal waren reeds bekend bij mijzelf en er zijn er helaas teveel die mijn interesse niet konden vasthouden. Daarmee lijkt het boek niet interessant genoeg om op je nachtkastje te hebben liggen.

Het boek slaagt wel in een ander daglicht in zijn missie. Je gaat nadenken over de mate structuur in je leven en in hoeverre je jezelf daarmee mogelijk tekort doet. Het boek geeft behoorlijk af op planningsinstrumenten, controle, ‘life coaches’ en het zogenaamde life hacken, waar ik recentelijk over gepost heb. Wat is life hack? Het zo efficiënt en bewust mogelijk omgaan met je tijd, door (onder andere) de toepassing van ICT technologie.

Misschien ligt daar dan wel de boodschap van dit boek. Unhack your life, zou je kunnen zeggen. Doe het maar allemaal iets minder gepland, iets minder beheersmatig en wat rommeliger. Zodat er mogelijk nieuwe, inspirerende ideeën uit voort kunnen komen. Daar voel ik wel wat voor. Het lifehack principe is er op gebaseerd dat je steeds meer haalt uit je tijd, door steeds efficiënter met middelen om te springen in de vlot veranderende maatschappij. Maar waarom zou je meer willen? Waarom niet minder? Waarom keren we niet iets meer terug naar onze eigen kern, in plaats van iedereen ons te laten vertellen dat de maatschappij die kern bepaald? Ja, dat is wel een van de boodschappen van dit boek en maakt het dan misschien toch de moeite waard. Oordeel zelf.

Een systeem dat knap opstart en blijft draaien. Daar zijn we mee begonnen enige tijd geleden. Vandaag ga ik weer verder op dit thema en bespreken we de investeringswaarde van een Apple. Wat mij betreft kun je namelijk op basis van het vorige artikel al besluiten om een Apple aan te schaffen. Je weet namelijk met behulp van het vorige artikel al dat je een computer aanschaft waarmee je probleemloos vijf jaar vooruit kan.

Een hoop mensen echter schrikken van de hogere aanschafprijzen die Apple presenteert, in verhouding tot de pc. Daar kan ik inderdaad weinig aan afdoen. Apple is absoluut duurder dan een pc. Waarom? Omdat ze een sterk merk zijn dat de enige is in zijn klasse, wat design en besturingssysteem aangaat. Ze kunnen dus vragen wat ze zelf willen. Zijn Apple producten ergens veel goedkoper te krijgen dan in de Apple store zelf? Er valt wat af te doen aan de prijzen, maar meer dan een paar procent is dat niet. Je bent dus altijd flink wat geld kwijt (vanaf € 1000) aan de aanschaf van een computer van dit merk.

Is dat een probleem?

Als je de levensduur van een Apple afzet tegenover die van een pc niet. Zoals eerder besproken heb je dus een probleemloos computerleven met een Apple, aangezien de machine die je koopt blijft draaien en niet trager wordt. Je hebt dus minder ellende van je aanschaf versus een pc en dat is wat waard. Wat veel mensen echter niet weten, is dat de tweedehands waarde van een Apple computer vele malen hoger blijft liggen dan bij een pc. Een Apple laptop van een jaar of drie oud, haalt meestal nog meer dan 50% van de aanschafwaarde in tweedehands waarde. Een laptop met Windows van drie jaar oud is echter prehistorisch oud en bijna niets meer waard. Hoe komt dat?

Doordat Apple hoge instapprijzen heeft, is er dus geen ‘onderkant’ van de Apple markt waarbinnen je een nieuwe computer kunt kopen voor bijvoorbeeld € 400. De pc markt heeft dat wel. De ontwikkelingen binnen de pc markt gaan echter zo hard, dat als je nu een pc laptop koopt van € 1200, de systeemeisen van die laptop over drie jaar gepasseerd worden door een goedkoop nieuw model van € 400. Kortom, die laptop van € 1200 nu is over drie jaar minder waard dan een gebruikt model van de nieuwe van € 400 van straks. Volg je me nog?

De tweedehands markt van Apple is dus een apart segment voor instappers die willen proberen, maar niet de hoofdprijs willen betalen. Daar komt overigens nog een andere reden voor het waardebehoud bovenop. De computer blijft het doen! Dat wil zeggen dat je net zoveel hebt aan een Apple laptop van drie jaar oud, als een nieuwe. Hij is misschien niet zo snel als het nieuwste model, maar de materialen zijn duurzaam en netjes. Het design is strak, dus nog steeds acceptabel en je kunt je er dus mee vertonen.

Wat betekent dat praktisch gezien voor de switcher van pc naar Apple? Hij koopt nu eenmalig een duurdere computer, maar is de jaren erna evenveel geld kwijt voor een nieuwer model in verhouding tot de pc, aangezien hij  voor zijn oude Apple verhoudingsgewijs veel meer geld terug krijgt dan bij de pc variant. Hogere instapkosten dus, maar blijvend goed rendement op de tweedehands verkoop. Stop eens een half uur tijd in het bekijken van prijzen op marktplaats. Je zult versteld staan. Wil je overigens een tweedehands site waarbij er nette prijzen gevraagd worden voor tweedehands Apples? Kijk dan op tweedehandsmac.nl.

Prison Break stopt. Volgens zender Fox vallen de kijkers dusdanig tegen, dat dat voldoende bevestiging is dat de serie zijn potentieel heeft verbruikt. Na seizoen 4 wordt de stekker eruit getrokken. Tja, zo kun je het stellen natuurlijk. Je kunt ook gewoon zeggen dat na seizoen 1 de serie bij lange het goede niveau nooit meer gehaald heeft. Ik heb zojuist de eerste 16 afleveringen van seizoen 4 gezien en het is triester dan triest. Dat ze ermee stoppen is naar mijn mening drie seizoenen te laat.

De geloofwaardigheid van het feit dat ze na hun ontsnapping in seizoen 1 van de ene onzinnige verhaallijn in de andere rollen, was met seizoen 2 al flinterdun. Zowel seizoen 2 als seizoen 4 zijn een soort van 24 afleveringen lange Fugitive opzet. Seizoen 1 en 3 gaan over de ontsnapping uit een gevangenis, waarbij 3 gewoon heel slecht uitgewerkt is. 

Waarom is seizoen 1 van Prison Break zoveel beter dan de andere seizoenen? Dat is niet zo moeilijk te verklaren. Het geniale van seizoen 1 was de controle die hoofdrolspeler Michael had over de situatie. Hij had een vooropgezet plan, waarbij hij alles wist, maar de kijker in het duister tastte. Dat gaf een bepaalde draai aan het verhaal die niet eerder gezien was. Michael had het monopoly op de regie, het monopoly op de spanning. Dat maakte Prison Break anders dan andere gevangenis series en boeide enorm.

In seizoen 2,3 en 4 is die regie van Michael helemaal weg. Hij heeft alleen nog zijn intelligentie om op terug te vallen en handelt dus ad hoc. Prima, maar intelligente onschuldige mensen op de vlucht zagen we al eerder in de persoon van Richard Kimble (Harrison Ford) als The Fugitive. Been there, done that. Toch blijf je kijken naar de serie, omdat je het eerste seizoen goed vond en hoopt dat dat niveau ooit nog eens gehaald wordt. Met seizoen 4 echter slaan ze de plank meer dan mis. Een totaal zwalkend script en dito verhaallijnen. Volstrekt ongeloofwaardig. Maar dan ook echt helemaal absurd ongeloofwaardig.

Waar liggen de grote fouten van Prison Break? Het hele probleem met de verhaallijn omtrent ‘the Company’, waar seizoen 2,3 en 4 zich helemaal op stoelen, is dat het niet goed geïntegreerd werd in seizoen 1. Wat is ‘the Company’ en waarom moet het mij boeien, vroeg je je af in seizoen 2. Als ze die verhaallijn in seizoen 1 er goed in hadden gezet, dan had het misschien beter blijven plakken. Nu lijkt de verhaallijn van seizoen 2,3 en 4 er aan de haren bij getrokken, omdat seizoen 1 zo’n succes was en er dus meer gefilmd moest worden. Absurd. Daarnaast mist de serie een cruciaal onderdeel die iedere serie tegenwoordig wel vereist; diepgang. Er wordt geen karakter netjes uitgewerkt. Maar dan ook echt niet. We weten na 4 seizoenen uiteindelijk weinig over de personen die ons vier jaar lang hebben bezig gehouden, omdat het uiteindelijk alleen maar ging over piepende banden, rokende pistolen en onschuldige mensen in problemen. Sorry, maar dat format is in de jaren ’80 al veel vaker uitgewerkt en heette met een moeilijk woord ‘actiefilm’. 

Conclusie; een gemiste kans voor Fox, na een magistraal seizoen 1.

De deelnemers aan de Volvo Ocean Race zijn inmiddels onderweg van Singapore naar Qingdao in China. Naast het feit dat ze de koude tegemoet gaan hebben ze ook nog eens te maken met zware storm en hoge zeeën. 

Inmiddels zijn twee deelnemers (Telefonica Black en Ericsson 3) uitgevallen, door schade aan de boot. Ook de andere deelnemers hebben het zwaar. De Nederlandse Delta Lloyd ligt nu op de vierde plaats (van de vijf overgebleven boten). Zij hebben 24 uur stil gelegen om schade te repareren aan o.a. de stuurinrichting. Ook het grootzeil was gescheurd en moest gerepareerd worden.

Klik op onderstaande foto voor een impressie van wat de bemanningen moeten doorstaan in deze etappe:

Volgens mij is Lego toch vooral bedoeld om kinderen creatief bezig te laten zijn met hun handen. Bevordering van het ruimtelijk inzicht, logica en de mogelijkheid tot eigen ontwikkeling zonder de tussenkomst van de digitale revolutie. Of in ieder geval, met een gezond uitstel van de digitale revolutie. Maar helaas.

Ook het Deense concern is gezwicht voor de moderne tijd en heeft aangekondigd te komen met Lego elektronica voor kinderen. Een digitale camera, walkie talkie, MP3 spelers, een wekker, een boombox en zelfs een USB schijf moeten er aan te pas komen om kinderen te blijven interesseren voor Lego producten.

Of is het toch meer gericht op volwassenen?

Het zal gissen blijven. Ik ben zelf niet echt onder de indruk van deze ontwikkeling. Naar mijn mening heeft Lego zich in het verleden al teveel bezig gehouden met branche vervaging door zich te laten verleiden tot allerlei affiliaties met Harry Potter, Star Wars en Indiana Jones. Als kinderen op de jongste leeftijd nu ook nog eens verlokt moeten worden tot het aanschaffen van elektronische apparatuur, sorry het willen hebben van elektronische apparatuur, dan lijkt me dat een brug te ver. 

Natuurlijk zien ze er kek uit. Grappig gedaan, je kunt niet anders zeggen. Overigens kunnen ze niet uit elkaar, ook al lijkt het daar wel op. 

Het bedrijf waarmee Lego overigens samen gaat werken, Digital Blue, staat er niet echt goed op ten aanzien van de kwaliteit van hun producten. De combinatie tussen een sterk speelgoed merk en elektronica hoeft dus niet gelijk succesvol te zijn. We gaan het meemaken.

Een van mijn “all time favorites” is Mike Portnoy, drummer van Dream Theater. Er lopen natuurlijk wel meer goeie drummers rond, maar Mike Portnoy steekt er voor mij ver boven uit.

Opgroeiend in New York, werd hij vooral beïnvloed door grote nemen als Ring Star (Beatles), Keith Moon (The Who) en vooral Neil Peart (Rush). 

We kennen hem natuurlijk als drummer van Dream Theater, maar daarnaast houdt hij er van om uitstapjes te maken naar andere bands en ook van het jammen met allerlei andere muzikanten. 

Bekend staat hij ook om zijn gigantische drum kits. Een aantal jaren geleden introduceerde hij de “Purple Monster” en later de “Siamese Monster”, zo genoemd omdat het feitelijk uit twee delen bestond.

Op de laatste tour speelde hij op de Mirage Monster, waarvan onderstaand een afbeelding.

Als je het zo ziet lijkt het een uitstalling in een goed gesorteerde muziekwinkel, maar Mike bespeelt dit “monster” wel degelijk. Hoewel het haast ondoenlijk lijkt, wordt de gehele kit gebruikt tijdens de live shows.

 Ik was lovend over seizoen 1 van Californication, maar moet mij helaas iets voorzichtiger uitdrukken over seizoen 2. Feit blijft dat het uitgangspunt van de serie is dat het zich vrij snel ontwikkelt, Duchovny absoluut vervlochten zit in de rol van Hank Moody en het een leuke serie is om naar te kijken. Seizoen 2 is echter een stuk korter door de bocht dan seizoen 1 en met vlagen soms echt banaal. 

Een belangrijk personage uit seizoen 1, de ex van Karen, is niet meer terug te vinden in seizoen 2. Totaal afgeschreven zonder reden, terwijl zijn dochter Mia nog wel rondloopt. Dat vind ik dan vreemd. Daarnaast wordt er een interessant personage toegevoegd in seizoen 2, maar wordt net zo eenvoudig weg weer terzijde geschoven aan het einde van het seizoen. 

Er is een moment in dit seizoen waarbij er 10 mensen aan een tafel zitten en als je dan telt met hoeveel vrouwen van de 5 die daarbij aanwezig zijn Hank het bed gedeeld heeft, kom je op 4. Het tempo waarin vrouwen geïntroduceerd worden, veroverd worden en weer terzijde geschoven worden neemt soms niet meer dan 5 minuten in beslag. Okee, hij ziet er goed uit, maar ZO goed? Daarnaast is de koppeling naar de porno industrie die gelegd wordt door een van de andere personages gewoon echt te banaal. Sorry, maar dat gaat nergens over. 

De geloofwaardigheid neemt daarmee af en toe een vlucht en dat is ook geen goede zaak voor de overduidelijke chemie tussen Hank en Karen. Die loopt daardoor echt deuken op naar mijn mening in dit seizoen. Iets teveel Bold and Beautiful gehalte en iets te weinig nuance. Tegen het einde van het seizoen echter, laten de makers zien dat ze het echter zeker nog in zich hebben. Zeker met de flashbacks naar het begin van de relatie van Hank/Karen, komt de diepgang en het uiteindelijke thema ‘de liefde’, toch nog aan zijn trekken. Ik ga het volgende seizoen van Californication zeker bekijken, maar niet meer met dezelfde hoge verwachtingen als dat ik had. Toch enigszins teleurgesteld.

Zoals velen heb ook ik mij in mijn jeugd heel wat uurtjes vermaakt met het aloude Lego. Voor de ware liefhebbers is er nu ook de Lego Exclusive serie. Ruimtevaartschepen, auto’s, kastelen,  bijzondere huizen etcetera.

Ook is er de Taj Mahal.

Vergis je niet, dit is bijna een pakket voor professionals. Het is een bouwwerk van een halve meter bij een halve meter en 41 centimeter hoog. Er gaan meer dan 5900 verschillende steentjes in het ding, waarvan een groot deel speciaal voor deze Lego Exclusive is gemaakt. Een ervaren Lego-bouwer doet er zo’n 40 uur over om het schaalmodel (1:300) te bouwen. Da’s flink wat vermaak maar dat mag ook wel: het bouwpakket kost 300 euro…

Vandaag wil ik het even hebben over het downloaden van nieuwsgroepen. Hoe werkt dat en wat komt er bij kijken? 

Het downloaden van zogenaamde torrents is enorm populair en goed ingeburgerd op het moment. Met regelmaat hoorde ook ik echter iets over het downloaden via nieuwsgroepen en vroeg ik me af hoe dat dan in zijn werk zou gaan.

Bij torrents is het zo dat je stukjes data weghaalt bij verschillende aanbieders. Op het moment dat mensen overal ter wereld hun computer aan laten staan, dan kun je daar stukje data vandaan halen, mits ze dat toestaan natuurlijk. Hoe meer mensen hun computer aan hebben staan en dat bepaalde stukje data aanbieden waar jij naar op zoek bent (bijvoorbeeld een bepaalde film), hoe sneller het downloaden gaat. Je bent hierbij dus afhankelijk van hoe populair is hetgeen jij zoekt en hoeveel mensen het ter download aanbieden (hun computer aan hebben staan).Hoe populairder, hoe meer mensen het aanbieden. Hoe meer mensen het aanbieden, hoe sneller de download gaat. 

Bij nieuwsgroepen is dat niet heel veel anders. Het enige grote verschil tussen downloaden met torrents en downloaden via nieuwsgroepen is dat je niet afhankelijk bent van de hoeveelheid aanbieders. Er is namelijk maar 1 aanbieder; de nieuwsgroep. Wat is een nieuwsgroep? Een nieuwsgroep is niet meer dan een server met content (inhoud). Een grote harde schijf met informatie in een datacentrum. Het heeft niets met het nieuws te maken in de media, maar de term ‘nieuws’ slaat in dit geval op de actualiteit van hetgeen aangeboden wordt. De nieuwste films of cd’s dus bijvoorbeeld. Verzamelt in een groep. Dat is een nieuwsgroep. De nieuwsgroep is dus niets meer dan een grote harde schijf waarop mensen nieuwe zaken plaatsen zoals films en muziek.

Grote voordeel van nieuwsgroepen is dat je direct van de server (de harde schijf) kunt downloaden. Dat wil dus zeggen dat je de maximale snelheid van je internetabonnement gaat gebruiken. Je download het namelijk van 1 plaats, in plaats van talloze plaatsen (zoals met torrents). Het nadeel is echter dat de ruimte op een nieuwsgroep beperkt is. Dat wil zeggen; de harde schijf vanwaar je download heeft een limiet. Dat heeft als consequentie dat zaken die op de nieuwsgroep staan, soms maar enkele dagen daarop staan voordat ze er weer afgehaald worden. Het betreft dus bijna altijd recent materiaal en je moet jouw nieuwsgroep goed in de gaten houden als je specifiek op zoek bent naar iets. Daar komt bij dat het gebruik van een nieuwsgroep niet altijd gratis is. Je hebt betaalde nieuwsgroepen waar je ‘lid’ van kunt worden, maar er zijn ook internetproviders die een nieuwsgroep aanbieden in een combinatie met het abonnement. 

Samengevat;

Torrents hebben een enorm groot aanbod en is gratis. Snelheid van downloaden is echter afhankelijk van de hoeveelheid mensen die hetgeen aanbieden wat jij zoekt.

Nieuwsgroepen hebben een actueel aanbod en het download enorm snel. Daar staat tegenover dat er kosten mee gepaard kunnen gaan en het aanbod beperkt is.  

Binnenkort leg ik uit wat je nodig hebt om succesvol te kunnen downloaden van nieuwsgroepen.

Groots en ondoorgrondelijk was Johan Cruijff als voetballer, maar minstens zo briljant zijn de uitspraken die hij zo nu en dan doet.

Hier een lijstje met 14 mooie citaten van de meester:

1. Elk nadeel hep z’n voordeel

2. Als ik zou willen dat je het begreep legde ik het wel beter uit

3. Je gaat het pas zien als je het doorhebt

4. Voetballen is simpel, maar het moeilijkste wat er is, is simpel voetballen

5. Toeval is logisch

6. Je moet schieten, anders kun je niet scoren

7. Italianen kennen niet winnen, maar je ken wel van ze verliezen

8. Ik maak eigenlijk nooit fouten, want ik heb enorme moeite me te vergissen

9. Je kunt beter ten onder gaan met je eigen visie dan met de visie van een ander

10. Ik ben overal tegen, tot ik een besluit neem, dan ben ik er voor

11. Voordat ik een fout maak maak ik die fout niet.

12. Je moet op je scherpst spelen wanneer je de bal kwijt bent

13. Als ze bij mij normaal timen zijn ze altijd net iets te laat

14. Als het niet loopt zie je weer hoe belangrijk de details zijn. Dan zijn er details die in detail verkeerd gaan

Om de eerdere posts over de legende van Big John te lezen, klik hier.

Het moment waarop Big John de saus uitvond voor zijn illustere Big John burger, is nooit vastgelegd. Het enige dat we weten is dat op het moment dat Big John (of Biggie J. voor intimi) zijn deuren openden, het productaanbod een feit was en de Big John burger op de kaart prijkte. In het gulden tijdperk kostte dit stuk huisvlijt F 6,00. Voordat ik echter inga op de ervaringen van de burger zelf, wil ik eerst de man die achter de hamburger stond nog iets beter kenschetsen. 

Het was feestweek in mijn woonplaats. Tegenover de keet die de Big John snackbar heette, stond een bekende kroeg die zeer goed bezocht werd in deze tijd. De snackbar aan de ene kant, werd slechts door een doorgaande weg gescheiden van de kroeg aan de andere. Ze stonden pal tegenover elkaar op een meter of 30 vermoed ik. Deuren naar elkaar toe. Ten ere van de feestweek was deze weg tijdelijk afgesloten met dranghekken en stond er een podium opgesteld. Een band trad op en het was druk. De kroeg was afgeladen, er stonden veel mensen op straat voor het podium en ook snackbar Big John was afgeladen. Je kon over de hoofden lopen. Iedereen die zich had gelaafd aan het bier aan de ene zijde van de straat, wilde iets eten dat in het vet had gezwommen aan de andere kant van de straat. Logisch. Ikzelf was destijds nog te jong om mijzelf in te laten met lallende buurtbewoners, maar de wens van mijn ouders was wel om patat te eten die avond. Ik kwam dus in de hoedanigheid van vaste klant, vaste supporter en ‘believer’ naar Big John toe en niet voor een jaarlijkse flirt. Desalniettemin moest ik achteraan aansluiten natuurlijk en stond ik net aan in de keet en kreeg dus mee wat zich daar afspeelde. 

De temperatuur was hoog. Door de enorme mensenmassa en het feit dat werkelijk alle apparatuur op volle kracht stond te draaien, was het tropisch warm in de snackbar. De twee werkenden achter de balie (er was geen ruimte voor een derde) waren Big John en Red Sonja. Big John was rood aangelopen. Noem het frituurstress, noem het oververhit of noem het schaamte voor zijn postuur, of noem het de voortdurende piek van het optimale presteren; de man baadde in het zweet. Niet dat de aangeschoten clientèle daar moeite mee had. We zagen daar een man  met een ambacht. Een man die eruit zag zoals hij at. Puur in zijn vorm, zuiver in zijn motivatie, maar bovenal; gestrest. De enorme mensen massa vroeg non verbaal maar om 1 ding; frituur. Alles wat er tussen het verkopen van zijn rauwe snacks zat en dus het binnenharken van geld, was een glazen plaat en een pan met vet. Die koppeling moest zo snel mogelijk gemaakt worden. Vanachter het glas vandaan, in de pan, even wachten en geld binnenhalen. Mensen stonden met drommen te wachten, logisch dat je je dan gestrest voelt. Toch?

Op dat moment gebeurde het. De slechte fundamenten onder de samenwerking tussen Red Sonja, de loopse slaaf van Merksnack, en Big John The Visionary begonnen zich te openbaren. Steeds vaker begon Big John hardop zijn vrouw te bekritiseren. “Schiet nou toch op”, “snap je dit nu nog niet” en “je doet het weer fout” waren steeds vaker voorkomende aantijgingen die ik observeerde in de hooguit 20 minuten dat ik daar gestaan heb. En ik stond achterin de zaak. Zijn vrouw durfde niets in te brengen en stommelde iets in de trend van; “is dat nu nodig op deze manier”? Maar helaas. De tirannie van een gewelddadige opvoeding, beperkte moraal en dito normbesef  werden onophoudelijk op de arme vrouw afgevuurd. Mensen in de zaak begonnen elkaar aan te kijken, in een gezamelijk gevoel van schaamte. Dit kon hij toch niet maken? Dit gebeurde toch niet echt? Maar helaas, het werd nog erger.

Met overduidelijk gebulder nam de zaak een vlucht toen Big John bij de zoveelste fuck up van zijn vrouw, de zaak moest herstellen. Hij had gevraagd om twee patat met pindasaus en drie met mayonaise. Helaas fabriceerde zij drie patat met pindasaus en twee met mayonaise. Een ontoelaatbare fout, die onmiddellijk werd afgestraft. Luidkeels liep hij te vloeken op zijn vrouw, in alle terminologieën die denkbaar zijn. Wat een waardeloos wijf hij had gescoord en dat ze nergens goed voor was. Met ongeloof namen de mensen in de snackbar kennis van deze ontstellende gebeurtenis. Niemand die ingreep.

Enigszins gedesillusioneerd liep ik een kwartier later terug naar huis met in mijn hand een zakje met snacks. 

Big John was dus vooral een man die terug gaat naar de basis. Caveman style. Het is een purist, die het minimale van zichzelf vereiste en het maximale van zijn omgeving. De Alpha man die door primair en naturel gedrag zijn wereld indeelt in termen van goed en fout. Kun je hem dat kwalijk nemen? Die vraag heeft mij lang bezig gehouden en pas met de jaren kwam bij mij het besef dat Big John niets te verwijten valt. De man heeft puur uit instinct gehandeld en dat dient hem eerder credit op te leveren dan kritiek.

Ik schaar hem in het rijtje van van Gogh, da Vinci en ja, zelfs van de Messias zelve. Hij werd pas later begrepen, toen zijn werk het grote publiek bereikte. Toen hij zijn werk beëindigd had, kwam de boodschap pas aan. The godfather van de hamburger verdient meer respect dan dat hij kreeg destijds.

Exact de reden dat ik over hem blog.

Vol verwachting klopt mijn hart. Op 16 januari zijn ze weer begonnen. De heren en dames van de Sci-Fi channel. Aflevering 11 seizoen 4 van Battlestar Galactica is toen getoond. Naar mijn mening de beste Science Fiction serie ooit tot nu toe. Het vervelende aan deze fantastische serie is dat ze gaan stoppen op het hoogtepunt. Dat is voor die hard fans zoals ik echt rampzalig.

Ik ben niet snel ergens fan van, maar deze serie is geniaal. Ik heb er geen andere woorden voor. Het is een vrij rauwe serie, gelukkig zonder de gestreken nette pakjes en de losse afleveringen met moraliserende thema’s. Dat is voor science fiction al heel wat. De karakters ontwikkelen zich diep, de verhaallijn is sterk, meerlijnig en continu interessant. De special effects zijn goed als ze dat moeten zijn, maar feitelijk kijk je deze serie niet voor het bommen en granaten werk (al is het af en toe wel lekker!).

Deze serie gaat over de mensheid in het algemeen. Zwaktes en sterktes van het individu en hoe dat soms ondergeschikt moet worden gemaakt aan de ‘staat’. Ik kan niet wachten tot dit seizoen, seizoen 4, afgerond is. Dit seizoen wordt namelijk in twee keer 10 afleveringen uitgezonden. In 2008 werden de eerste tien in het eerste halfjaar uitgezonden en in 2009 volgen nu dus de andere 10 in de eerste helft. Daarna is het afgelopen. Afgerond en afgekaart. Het moet een compleet verhaal worden aldus de makers, dus een einde was noodzakelijk. Kun je alleen maar respect voor hebben.

Battlestar Galactica startte ooit in 1978 met 1 seizoen interessante Science Fiction. De serie bleek te duur en werd om die reden geannuleerd. In 1980 kwamen ze nog met Galactica 1980, een triest 10 episodes lang knip en plak werkje dat snel vergeten moet worden.

De potentie van Battlestar Galactica werd echter nog steeds gezien. In 2003 nam Sci-Fi channel de gok en bracht zij een drie uur durende mini serie uit, om op die manier te zien of het concept nog steeds populair kon zijn. Het werd een groot succes en het jaar erop begon seizoen 1 van deze fantastische serie. Nu, in 2009 wordt deze dus met de tweede helft van seizoen 4 afgerond. Iedereen die ook maar iets met science fiction heeft, moet deze serie zeker zien. Hiernaast een foto van Edward James Olmos, die de serie voor een groot deel naar zich toe trekt in zijn rol van Admiral Adama. Waar kennen we hem ook alweer van? Van Miami Vice in de rol van luitenant Costello. 

Nadat ik seizoen 4 gezien heb, kom ik hier terug met een recensie over de serie en seizoen 4. Ik kijk het liefst series achter elkaar, dus kastij ik mijzelf tot het wachten (2 jaar) totdat seizoen 4 eindelijk klaar is.

Het enige dat ik daarna nog over heb, is de hele serie overnieuw kijken. Wat we dan natuurlijk ook gaan doen. Omdat het kan.

Iedereen is op zoek naar de beste en goedkoopste deal op internet. Waar haal je goedkope games, dvd’s, cd’s en blu-rays nou vandaan? Nou, niet in Nederland natuurlijk. 

Ik heb flink wat onderzoek zitten in een leverancier die goedkoop is en alles heeft. Je kunt voor goedkoper gaan, maar dan kom je op eBay uit, waarbij je naar mijn mening altijd een relatief risico loopt dat je besodemieterd wordt. Daarnaast ben je steeds aangewezen op andere leveranciers, omdat niet iedere verkoper op eBay alles heeft. Ook ik maak gebruik van eBay, vergis je niet, maar met zaken zoals dvd’s en cd’s etc wil ik gewoon alles bij 1 punt kunnen halen. 

Het antwoord; play.com. Een in de UK gevestigd bedrijf, dat een enorme hoeveelheid aan producten heeft. De pond is goedkoop op het moment, maar buiten dat is Play.com zoiezo een stuk goedkoper dan dezelfde producten in Nederland. Ze hebben regelmatig promotionele acties, waarbij ze nog meer met hun prijzen zakken en het mooiste van alles; je betaalt GEEN verzendkosten. Ook niet naar Nederland nee. 

Zijn er keerzijdes? Het enige dat ik kan verzinnen is dat het vrij lang duurt voordat je je product in huis hebt. Kan oplopen tot twee weken. Maar goed, die wachttijd scheelt je wel keihard geld denk ik dan. Dat is een compromis waar ik toe bereid ben. Daarnaast moet je een creditcard hebben, maar dat ik met handel vanuit het buitenland tegenwoordig zoiezo een must naar mijn mening. 

Geen verzendkosten en lagere prijzen. Nog meer voordelen? Ja, alle producten worden per stuk verpakt. Van mijn eerste 15 zendingen in ieder geval meer dan 95%. Dat wil zeggen dat er mooie kartonnen doosjes via je brievenbus binnen komen vallen. Je hoeft niet thuis te zijn. Ideaal. Ze hebben af en toe mega afprijzingen bij Play.com, waardoor je naar de shop gelokt wordt. Ik ben zo’n consument waarbij dat werkt als je originele, recente cd’s aanbiedt voor € 3,99. Dan bestel ik er een stuk of 15. Het waren overigens de eerste cd’s die ik weer kocht sinds 10 jaar! 

Het spreekt voor zich dat de regiocodes van de spelletjes en dvd’s overeenkomen met die van ons; het is tenslotte de UK. 

Prijsverschillen. Daar gaan we. 

Op mijn 100 inch scherm wil ik af en toe flink kunnen knallen. De nieuwe shooter Resistance 2 schijnt daar helemaal geschikt voor te zijn, dus die wilde ik wel proberen. Mijn lokale gamewinkel bood hem aan voor € 74,99. Bol.com is niet goedkoop met een prijs van € 72,99. 12Game.com schijnt ook een goedkope te zijn in Nederland, maar dat viel ook hier tegen met € 67,55. Play.com; € 45,49. Scheelt behoorlijk wat geld dus. Geen verzendkosten. 

Een avondje met vrienden dan. Altijd leuk en een trilogietje LOTR tracht je er dan doorheen te rossen. Maar de volgende avond dient zich binnenkort weer aan en dan wil je met wat nieuws komen. Ik was erg onder de indruk van The Dark Knight in 2008. Dus dan zoek je naar Batman Begins en The Dark Knight in een combinatieverpakking in Blu-Ray voor een leuk film avondje.

Alleen The Dark Knight op Blu-Ray kost bij de Free Record Shop al € 29,99. De HD-DVD (uit de mode!) van Batman Begins doet bij Bol.com nog steeds € 34,99. Verbijsterend. 

Bij Play.com lag de combinatieverpakking met de twee films op Blu-Ray voor € 36,49 op mijn deurmat.

I rest my case.

Waar moet je naar toe als je koelkast stuk is? Tot die onpraktische vraag kwam ik deze week, toen bleek dat mijn Bosch RVS pareltje, AKA Silver Bullet, tot stilstand kwam. Althans, het koelgedeelte kwam tot stilstand, want ik schijn aparte motoren te hebben voor het vries en koel gedeelte. Gelukkig maar, want je moet er toch niet aan denken dat mijn stack aan Mora en Dobben voorraad voor mijn ogen smolt. Ik bedoel, een koelkast die stuk is okee, maar frituur weggooien…

We waren zeer tevreden over onze koelkast. Met zijn No Frost capaciteiten, Turbo koelstanden bij extra voorraden, geluidsarme werking en zeer praktisch nul graden vak hadden we het summum van de koelkastenwereld in huis gehaald. Althans, het summum voor Jan Modaal. Ons jonge geluk werd van ons weggereten na 15 maanden trouwe dienst.  

Stuk dus. Tja, daar ga je natuurlijk niet vanuit bij een koelkast van minder dan 15 maanden oud met een prijskaartje van bijna 1,5K. Onpraktisch, dat is het vooral. Nu hebben we gelukkig de oude koelkast in de schuur staan, voor het geval dat een hoeveelheid extra producten gekoeld moet worden. Nooit gebruik gemaakt van de extra koelkast in die hoedanigheid, maar nu ben ik erg blij dat we hem aangehouden hebben. De koeling is dus verplaatst naar de schuur, het vriezen gebeurt nog steeds indoors. 

Het scenario dat door je hoofd gaan als je koelkast stuk is, is dat ie opgehaald moet worden. Tot die achteraf vreemde gedachtengang kwamen zowel mijn vriendin als ikzelf onmiddellijk, onafhankelijk van elkaar. Waarbij we ons zorgen begonnen te maken of de rondom RVS buitenkant geen klappen zou oplopen door transport. Zo ver ga je dan al. We blijken echter geconditioneerd. Waar je je tosti ijzer terugbrengt naar de winkel, ligt dat met de koelkast in onze consumptiemaatschappij gelukkig (nog steeds) anders. Na een telefoontje met onze huisleverancier van witgoed (zo’n klein electronicazaakje die service biedt, geen groothandel) schakelde hij Bosch in en die komen langs….. 10 dagen later! Dat valt tegen. Even afwachten dus waar dat op uitloopt.De reparaties vallen overigens zoiezo onder de garantie, aangezien we er twee jaar op schijnen te hebben. We komen langs tussen 17.00 en 20.00, wordt ons verteld. Een nette tijdspanne en we gaan zien hoe goed Bosch zijn problemen oplost. Binnenkort meer.

Een leuke post van Nietnuttig.nl levert wat mij betreft de spreuk van de dag op. Deze muismat is de aanschaf waard.

De applicatie Visualhub is officieel niet meer verkrijgbaar als je de programmeur moet geloven, maar desalniettemin is er nog wel een omweg mogelijk.

De applicatie transformeert een hoop bestandsformaten in gangbare formaten op super eenvoudige wijze. Het converteert formaten naar het formaat van iTunes(mp4), PSP, DV, DVD, AVI, MP4, WMV, MPEG of Flash. Gewoon drag and drop en na converteren neerzetten waar je dat wilt. Ideaal. 

Zoals gezegd is de download site zelf uit de lucht, maar is Visualhub hier gewoon te downloaden. Mocht de link op een gegeven moment niet meer werken, waarschuw me dan even. Via serialbox krijg je hem vervolgens nog wel aan de gang.

Aangezien ik hem wel wilde kopen, maar dat helaas niet meer kon, hier maar even de crack voor Visualhub. Special [K] / special@[k] / VHUB-YMD5P9-KYYX5-FKNKG-JJ4NX-RWFX1

Soms loop je tegen een uitvinding aan, waarvan je het gevoel hebt dat het al veel eerder bedacht had moeten zijn. Een erg handig voorbeeld zie je hieronder:

 In navolging van mijn positieve eerdere recensie over seizoen 1, volgt hier mijn recensie over seizoen 2 over deze -in Nederland- nog relatief onbekende serie. 

Kan de kwaliteit van seizoen 1 vastgehouden worden? Dat is de kernvraag die ik mijzelf stelde aan het begin van seizoen 2. Series zoals Prison Break en Lost gingen al enorm onderuit in ‘seizoen 2′ ‘s die een schim waren van het eerste seizoen.  Met de afgeronde verhaallijn van seizoen 1 (wat prettig was!), lag de weg open voor zowel succes als falen. 

Het werd succes. 

Seizoen 2 kantelt het zwaartepunt van de serie met succes naar de uitdieping en flinke karakterontwikkeling van Dexter zelf.

Nu er jacht op hemzelf gemaakt wordt zorgt dit ervoor dat hij geconfronteerd wordt met zijn eigen daden en de mogelijke gevolgen die dat heeft voor de mensen waarom hij is gaan geven. Daar komt seizoen 2 samengevat op neer. Daarnaast is er ook een praktische verhaallijn die super spannend afgewikkeld wordt en die je als kijker aan het beeld kluistert.

Dit is een zeer mooie aanvulling op het goed uitgewerkte concept van seizoen 1. De opzet is anders, maar gaat zo mogelijk nog intenser om met het personage van Dexter. Het fenomenale acteerwerk van Hall (als Dexter) weet hij bijna argeloos voor te zetten zo lijkt het. Hij doet het soms letterlijk met zijn handen in zijn zakken. De ‘cool’ die hij over zich heen heeft baat hij heel goed uit. Als kijker zie je hem het liefst in controle van datgene wat er gebeurd, zodat je weer rustig adem kunt halen en weten dat het goed komt. Hetzelfde effect een beetje van Michael in Prison Break seizoen 1. Doe maar alsof jij alles onder controle hebt, dan zitten wij weer wat rustiger achter de buis. Zoiets. 

Hij heeft echter bij lange na niet alles onder controle. Seizoen 2 is gewoon superspannend en spint soms gewoon echt out of control voor Dexter. Ik heb zo mogelijk nog meer plezier beleefd aan dit seizoen dan het vorige. Kijken deze serie!

Op veler verzoek hier het recept voor de Russische soep Borsjt (de Russen spreken de laatste letter “t” trouwens niet uit)

Ingrediënten:

2 liter Bouillon (bij voorkeur zelf trekken van een stuk schenkel)
soepvlees (net wat je lekker vindt)
Een stuk of 6 bieten (kleintje of halve apart houden, fijn raspen en met wat azijn en apart zetten)
selderijknol
2 winterwortels
1 ui
1 teentje knoflook
klein blikje tomatenpuree
1/4 (witte) kool
zonnebloemolie
peper (witte peperkorrels die je even plet in de vijzel)
(evt. zout)
zure room
verse peterselie

Let op dat je kiest voor verse rode bieten, die je zelf even kookt. Vooral niet gaan voor bieten uit een potje, dat is vloeken in de kerk.

Bereiding:

Bieten, selderijknol, wortel en ui in blokjes snijden en met fijngesneden knoflook in de olie aanbakken.

Tomatenpuree en bouillon erbij (hou het vlees apart), laten koken tot de groenten zacht zijn (20 minuten).
Alles in de blender pureren.

Kool in fijne reepjes snijden en, samen met het vlees, 5 a 10 minuten meekoken in de gepureerde soep.
Peper (en zout) erbij.

Geraspte biet-azijn- mengsel goed uitknijpen en sap bij de soep doen.

Serveren met schep zure room en wat verse peterselie.